Kırklareli’nin Lüleburgaz ilçesinde yegâne kadın itfaiyeci adına görev özne 23 yaşındaki Elif Edip kol arkadaşlarıyla olaylara engelleme ediyor.

Kalem, lisenin ardından patika arayışında olduğu dönemde yangıncı olmaya karar verdi. “Neden bir eş itfaiyeci olmasın?” diye fikren eğitim bilimi hayatını buna bakarak şekillendiren Müellif, darülfünun tercihleri beyninde yazdığı Giresun Üniversitesi Mülkiyet Himaye ve Asayiş Bölümü Sivil Savunma ve İtfaiyecilik Programı eğitimini tamamladı.

Lüleburgaz İtfaiye Müdürlüğünde yaklaşık 7 kamer ilk itfaiye eri kendisine görevine başlayan Yazıcı, kadro arkadaşlarıyla coşkunluk, ilçe, arama ve kurtarma görevlerinde dolay sırada meydan alıyor.

Yazar, AA muhabirine, yangıncılık mesleğini isteyerek namına getirdiğini belirtti.

Meslek arayışı sırasında etkilendiği itfaiyeciliğe nazik bir hevesle zül saldığını rapor fail Kalem Erbabı, bu mesleği araştırdığını, eğitimini almaya karar verdiğini anlattı.

Eğitim hayatı sürecinde mesleğe başlayacağı ilk günü merakla beklediğini aktaran Kalem, “Kestirmece 7 aydır Lüleburgaz Belediyesinde itfaiye eri yerine fariza yapmaktayım. Benzeri itfaiye aracı istasyonunun önünden geçerken ‘Hastalık bir kadın itfaiyeci olmasın?’ diye düşündüm. Sonrasında da üniversitede dahi eğitim bilimi hayatımı bu şekilde ilerletmek istedim. Giresun Üniversitesinden mezun oldum ve Lüleburgaz İtfaiye Müdürlüğünde görevimi hesabına getiriyorum.” diyerek konuştu.

Müellif, itfaiyeciliğin zorluğuna rağmen isteyerek yaptığı amacıyla çokça memnun olduğunu söyledi.

İnsan hayatına dokunmanın haddinden fazla fena hâlde tıpkısı şey olduğunu vurgulayan Elif Yazar şöyle bitmeme etti:

“Onların birlikte size teşekkür etmesi de çokça tamam. Bittabi ki bunlar güzel havas. Kendimle çalım duyuyorum. Bu mesleği fail avrat meslektaşlarımla bile hava duyuyorum. Tıpkı ihbar aldığımızda hararetli oluyoruz. İlk zira neyle karşılaşacağımızı bilmiyoruz. Elbette tıpkısı imtina etmek falan olmuyor banko çünkü işi kuşkusuz yapmamız gerektiğini biliyoruz. Tıpkısı kayırıcı üstelik olsa efsanevi da olsa, onu yetmek elbette kim bile mutluluk donör oluyor. Zira tıpkı birey kurtarıyorsunuz. Çoğu insanın korktuğu hayvanlara siz dokunuyorsunuz veya kaçtığı hep olayları siz koşarak gidiyorsunuz. Yangına kimesne girmez ama tığ bunu işimiz olduğu amacıyla isteyerek yapıyoruz ve severek müdahale ediyoruz. Bunlar sunturlu hissiyat.”